|
Μπαίνω σαν μπεις στην εκκλησιά
σε λογισμό μεγάλο
οντέ σιμώνεις του Χριστού,
ποιος προσκυνά τον άλλο;
Κάλι |
|
|
Στην αγκαλιά σου σφίξε με
με όλη την δύναμη σου
να λιώνω να ποτίζεται
με αγάπη το κορμί σου!!!
Τεο |
|
θωρώ τα’ελπίδας το κερί
και τρεμοπαίζει πάλι
μη δυναμώσεις άνεμε
γιατί δεν έχω άλλη
Μάστορας |
|
|
Σαν τη κλανιά μες στ' άντερο
σ'έχω και σε φυλάσσω
και σφίγγομαι ολημερίς
μη κλάσω και σε χάσω
Πέρης |
|
|
Εγώ την λέξη σ'αγαπώ
δεν την 'ναι ξαναλέω,
γιάντα την είπα μια φορά
και ντάκαρα και κλαίω.
Tσαφαντής |
|
|
Περνά η χαρά κι έχω ανοικτά,
μιλώ της μα δε μπαίνει
και πάει αλλού πούνε κλειστά
και στέκει κι ανημένει.
Μάστορας |
|
|
Στα ψέματα σ΄αγάπησα
άλλος για να ζηλέψει
μα τώρα την παράσταση
το ψέμα έχει κλέψει
Στέλλα |
|
|
‘Οταν για σένα έχουνε
στήσει κουβέντα άλλοι
φεύγω πριν βγεί το δάκρυ μου
και με προδώσει πάλι
Στέλλα |
|
|
Και παντρεμένο σ’αγαπώ
που λένε πως δεν κάνει
μα κάτι τέτοια η λογική
στην δάκρυα τα βάζει
Στέλλα |
|
|
Βρέχει αστράφτει και βροντά
και εγώ μόνη στο σπίτι
Θέ μου εκείνον σκέφτομαι
πόσο πολύ μου λείπει
Στέλλα |
|
|
Σκέψη μου σε ταλαιπωρώ
μα δεν υπάρχει τρόπος
άλλος να φέρνω πιο κοντά
ότι αγαπάω τόσο..
Στέλλα |
|
|
Σου΄ μαθα γέλιο τι θα πει
μα εσύ σε λίγο χρόνο
τρόπο ζωής το στεναγμό
μου΄ κανες και τον πόνο
Στέλλα |
|
|
Σ’όλες τις στάλες της βροχής
το’χω εγώ γραμμένο
το σ’αγαπώ και να γραθείς μια
μέρα περιμένω.
Μάστορας |
|
|
Θα’θελα να’μαι ουρανός
και να’σαι συ τ’αστέρια
να σε κρατώ παντοτινά
μέσα στα δυο μου χέρια. |
|
|
Τη μέρα της ανάστασης
θα στέκομαι με τρόπο
ο στεναγμός μου τα κεριά
μη σβήνει των ανθρώπο.
Μάστορας |
|
|
Κάμε τη Θεέ μου σύννεφο,
όπου σταθώ να βρέχει
να ρίχνει βροχή ερωτική
πάντα υγρό να μ' έχει
Μάνος ALFA |
|
|
Εγωιστής μ’αισθήματα
υπάρχει και είμαι ο μόνος
αφού για’σένα αδιαφορώ
και σ’αγαπώ συγχρόνως.
Μάστορας |
|
|
Στον τόρνο από σίδερο
παραγγελιά έχω κάνει
καρδιά γιατί η τεχνητή
τη βγάνει δε τη βγάνει.
Μάστορας |
|
|
Αντί για ήλιος παγωνιά θα’
μουν αν ήσουν χιόνι
δε θέλω κάτι π’αγαπώ να το
θορρώ να λιώνει.
Μάστορας |
|
|
Ότι για’σένα ένιωσα αν
θες μαζί σου πάρτα
αφού για’σενα τα’νιωσα
θα’ναι κι εκείνα σκάρτα
Μάστορας |
|
Έφυγε πριν καταλυθεί
η νιότη του απ’το χρόνο
κι άφησε θύμησες γλυκές
κι ένα γομάρι πόνο.
Μάρω
|
|
|
Μην τη παγώνεις τη ρακί
άστην καυτή να ρέει,
να μου παγώνει το μυαλό
και ότι σκεφτεί να λέει
Λυδάκης Μάνος |
|
|
Αγαπάμε να σ'αγαπώ,
με αγάπη εμείς να ζούμε,
αν μ'αγαπάς αγάπη μου,
σκάσε να κοιμηθούμε!!!
Λυδάκης Μάνος |
|
|
Ότι θωρούν τα μάτια σου
κι ότι που η ψυχή σου
να γίνουν δώρα από το θεό
απόψε στη γιορτή σου. |
|
|
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
κι όλες τις βιόλες κόψε
και στην αυλή της ρίξε τις
γιατί γιορτάζει απόψε |
|
|
Τα δάκρια είναι δυο λογιό
ένα τον πονεμένων
και το άλλο στη συνάντηση
το πολύ-αγαπημένο. |
|
|
Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά
το δάκρυ μην προβάλει
για να το βγάλω στη χαρά
όταν γυρίσεις πάλι. |
|
|
Κρήτη μου πότε θα βρεθώ
στου καραβιού την πλώρη
να δω τον Ψηλορείτη
σου και τα λευκά σου Όρη. |
|
|
Ήθελα να’μουνα αετός
στα σύννεφα να ανέβω
κι από τα επουράνια
την Κρήτη ν’αγναντεύω. |
|
|
Ήθελα να’μουνα πουλί
να βγω στον Ψηλορείτη
για ν’αγναντεύω από ψηλά
της ομορφιές σου Κρήτη!!! |
|
|
Όποιος ετοιμοθάνατος
τα χείλη σου φιλήσει
σίγουρος είναι στη ζωή
πως θα ξαναγυρίσει |
|
|
Πάντα το ρόδισμα τσ’αυγής
μ’αρέσει να ξανοίγω
γιατί σου μοιάζει και θαρώ
εσένα πως ξανοίγω. |
|
|
Να’μουνε δάκρυ τζη χαράς
στα μάθια τα δικά τζη
να τρέξω και το τέλος μου
να ναι στα μάγουλα τζη.
|
|
|
Ήθελα να μαι δάκρυ τζη
να κλάψει να με βγάλει
να τρέχω να με καταπιεί
να με φυλάξει πάλι. |
|
|
Δώσε μου θε μου δύναμη
να μην τη νε θυμούμαι
αφού δεν είναι δυνατό
ποτέ μαζί να ζούμε. |
|
|
Το σ’αγαπώ μου φαίνεται
λίγο και δε με φτάνει
ότι για σένα αισθάνομαι
μια λέξη δεν το βάνει.
|
|
|
Εγωιστής με αισθήματα
υπάρχει, και είμαι ο μόνος
αφού για σένα αδιαφορώ
και σ’αγαπώ συγχρόνως
|
|
|
Σα θες να δεις αν σ’αγαπώ
βρες, το φεγγάρι ρώτα
που μου κρατάει συντροφιά
σα σβήσουνε τα φώτα.
|
|
|
Μ’αρέσει να χαμογελάς
για μένα έχει αξία
στο γέλιο εγνώρισα
και εγώ την ευτυχία.
|
|
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ 
